باسمه تعالی

دردِســـر ، بین گـذر ، چنـد نفــر، یکــــ مادر...

شــــده هــــر قــافیه ام یکـــــ غـــزل درد آور

ای کـه از کــوچه ی شــهر پدرتــــ می گذری

امنیتــــ نیستـــــ ، از این کوچه سریع تر بگذر

دیشبـــــ از داغ شـــما فــــال گـــرفتم ، آمد :

دوش می آمــد و رخســـاره … نگویم بهــــتر!

من به هـــر کــوچه ی خاکی که قدم بگذارم

نا خــــود آگــــاه بــه یاد تـــو می افتـــم مادر

چــه شـده ؟! قافیه ها باز به جوش آمده اند:

دم در، فضــه خــبر! مادر و در، محســن پر...

شاعر: کاظم بهمنی